به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی نوای آبیدر؛ هر سال در هفته‌ی پژوهش، فرصتی تازه برای بازخوانی نقش علم و تحقیق در مسیر توسعه کشور فراهم می‌شود. پژوهش، اگرچه گاهی در قالب پروژه‌های دانشگاهی خلاصه می‌شود، در حقیقت شریان حیاتی تفکر و تصمیم‌سازی ملی است. هیچ برنامه‌ی‌ اقتصادی، اجتماعی یا فرهنگی بدون تکیه بر داده و تحلیل علمی به موفقیت پایدار نخواهد رسید.

در جهان امروز، سرعت تحولات علمی و فناورانه آنچنان بالاست که کشورهایی موفق‌اند که «پژوهش» را از مرحله‌ی شعار به زیست روزمره‌ی سازمان‌ها و نهادها تبدیل کرده‌اند. پژوهش، دیدن آینده از پنجره‌ی امروز است؛ ابزاری برای فهم مسائل، کشف راه‌حل‌ها و پیشگیری از تصمیم‌های پرهزینه. هنگامی که نتایج تحقیقات در سیاست‌گذاری و صنعت به کار گرفته شود، چرخه‌ای از یادگیری و بهینه‌سازی شکل می‌گیرد که اساس توسعه‌ی پایدار است.

در ایران، ظرفیت علمی و نیروی انسانی جوان و تحصیل‌کرده، زمینه‌ی بی‌بدیلی برای رشد پژوهش فراهم کرده است. با این حال، چالش بزرگ در مسیر تبدیل این ظرفیت به ثروت و اثر اجتماعی، پیوند میان دانشگاه، صنعت و دولت است. تا زمانی که یافته‌های پژوهشی در قفسه‌های کتابخانه‌ها بمانند و در عرصه‌ی تصمیم‌گیری و تولید وارد نشوند، سرمایه‌ی علمی کشور به بهره‌ی واقعی نمی‌رسد.

پژوهش موفق، پژوهشی مسئله‌محور است؛ یعنی با نیاز واقعی جامعه و بنگاه‌ها ارتباط دارد. از تحقیقات پزشکی که می‌تواند کیفیت زندگی را ارتقا دهد تا پژوهش‌های حوزه‌ی انرژی که استقلال و پایداری ملی را تضمین می‌کنند، مسیر توسعه از سوال آغاز می‌شود و با مطالعه‌ی دقیق ادامه می‌یابد. همین نگاه مسئله‌محور است که «پژوهشگر» را از «جمع‌آورنده‌ی داده» متمایز می‌کند.

بُعد انسانی پژوهش نیز نباید نادیده گرفته شود. پژوهش فرهنگ پرسشگری را در جامعه زنده نگه می‌دارد و شهروندانی می‌سازد که قدرت تحلیل و تصمیم منطقی دارند. جامعه‌ای که به تفکر انتقادی و داده‌محوری خو گرفته است، در برابر چالش‌های جهانی تاب‌آورتر خواهد بود.

روز پژوهش یادآور آن است که توسعه با شعار و خواستن محقق نمی‌شود؛ باید آن را اندازه‌گیری، تحلیل و طراحی کرد. سرمایه‌گذاری در تحقیق، سرمایه‌گذاری در آینده‌ی بهتر است. مدیران و سیاست‌گذاران باید پژوهش را نه یک هزینه، بلکه بهترین راه برای کاهش خطا و افزایش کارایی بدانند.

در نهایت، پژوهش پلی است میان خواستن و توانستن؛ میان امید و عمل. با تقویت فرهنگ پژوهش و حمایت از پژوهشگران، می‌توان مسیر توسعه را از حد سخن به واقعیت رساند و جامعه‌ای دانا، پویا و مسئول‌تر ساخت — جامعه‌ای که به نیروی اندیشه‌ی خویش باور دارد.

انتهای خبر/