• به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی نوای آبیدر؛ ازدواج، تنها یک قرارداد اجتماعی نیست؛ پیوندی است مقدس که ریشه در فطرت انسان دارد و در سایه آن، خانواده به‌عنوان نخستین و بنیادی‌ترین نهاد جامعه شکل می‌گیرد. خانواده جایی است برای آرامش، رشد فردی، همبستگی اجتماعی و پرورش نسلی که ارزش‌های اخلاقی و انسانی را تداوم می‌بخشد. اما این حقیقت روشن در سال‌های اخیر با چالش‌های فراوانی روبه‌رو شده و یکی از مهم‌ترین آن‌ها، تجمل‌گرایی و چشم‌وهم‌چشمی است.

امروزه مراسم ازدواج، بیش از آنکه فرصتی برای آغاز یک زندگی مشترک باشد، به صحنه‌ای برای رقابت‌های بیهوده و نمایش توان مالی بدل شده است. از جهیزیه‌های پرزرق‌وبرق و لباس‌های نجومی گرفته تا تالارهای مجلل و هزینه‌های سرسام‌آور، همه‌چیز دست به دست هم داده تا بار سنگینی بر دوش خانواده‌ها و به‌ویژه جوانان قرار گیرد. این نگاه نادرست، ازدواج را از معنای حقیقی خود دور کرده و عشق، همدلی و تفاهم را که جوهره این پیوند است، در حاشیه قرار داده است.

چشم‌وهم‌چشمی، یعنی مقایسه مداوم خود با دیگران و تلاش برای برتری ظاهری، به یکی از موانع جدی ازدواج آسان تبدیل شده است. پیامد این روند، نه‌تنها بدهی‌ها و فشار مالی سنگین، بلکه آغاز زندگی با اضطراب و اختلافات زودهنگام است. رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی نیز با ترویج سبک زندگی لوکس، این چرخه را تشدید می‌کنند و انتظاراتی غیرواقعی در ذهن جوانان می‌سازند؛ انتظاراتی که گاه آنان را از ازدواج بازمی‌دارد یا شروع زندگی مشترک را با مشکلات جدی همراه می‌سازد.

در مقابل این مسیر پرهزینه و آسیب‌زا، الگوی «ازدواج آسان» قرار دارد؛ رویکردی که بر سادگی، قناعت و تمرکز بر ارزش‌های واقعی زندگی تأکید می‌کند. آسان گرفتن ازدواج به معنای کنار گذاشتن سنت‌ها نیست، بلکه بازنگری در آن‌ها و توجه به نیازهای اساسی و معنوی است. چنین نگاهی، هزینه‌ها را کاهش داده و زمینه را برای ورود شمار بیشتری از جوانان به زندگی مشترک فراهم می‌کند. کاهش تجملات در مراسم، ساده‌سازی جهیزیه و تعیین مهریه‌های منطقی، از مهم‌ترین گام‌ها در این مسیر است.

البته تحقق این رویکرد نیازمند تغییر نگرش عمومی است. خانواده‌ها باید به جای رقابت در تجملات، بر ارزش‌های انسانی تأکید کنند. بزرگان جامعه و والدین می‌توانند با ترویج الگوهای ساده، زمینه تغییر فرهنگ عمومی را فراهم سازند. همچنین مسئولان فرهنگی و رسانه‌ها وظیفه دارند تصویرسازی‌های نادرست را کنار گذاشته و سبک زندگی واقعی و دست‌یافتنی را در جامعه برجسته کنند.

اهمیت تشکیل خانواده بر کسی پوشیده نیست. خانواده پناهگاهی است در برابر دشواری‌ها و تنهایی‌های زندگی؛ جایی که عشق و همدلی، سختی‌ها را قابل‌تحمل‌تر می‌سازد و شادی‌ها را چندبرابر می‌کند. فرزندانی که در کانون خانواده‌ای سالم و صمیمی رشد می‌کنند، در آینده شهروندانی مسئولیت‌پذیر، متعادل و سازنده خواهند بود. این پیوند نه‌تنها استحکام روابط زوجین را تضمین می‌کند، بلکه الگویی مثبت برای نسل‌های آینده به‌جا می‌گذارد.

برای رهایی از معضل تجمل‌گرایی، باید ازدواج را به جایگاه حقیقی خود بازگردانیم؛ به‌عنوان سفری مشترک برای ساختن زندگی، رشد معنوی و تربیت نسلی آگاه و متعهد. خوشبختی واقعی در زرق‌وبرق‌های زودگذر تالارهای مجلل یا جهیزیه‌های آن‌چنانی یافت نمی‌شود، بلکه در صداقت، سادگی و عشق پایدار نهفته است. تنها با چنین نگاهی است که ازدواج بار دیگر به معنای حقیقی خود بازمی‌گردد و مسیر زندگی مشترک به راهی هموار و دلپذیر بدل می‌شود.

انتهای خبر/