به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی نوای آبیدر؛ اسفند که به روزهای آخرش می‌رسد هوای کردستان عطر بهار می‌گیرد در کوچه‌ها و بازارهای شهر، هیاهوی مردم با نوای دف‌نوازان و آوازهای کردی درهم می‌آمیزد و شور نوروز در دل‌ها زنده می‌شود.

زنان دست در رنگ‌های شاد پارچه‌ها، لباس‌های نو برای جشن می‌دوزند و مردان با خریدن هیزم و آماده‌کردن آتش، خود را برای مراسم “هه‌واره” و استقبال از نوروز آماده می‌کنند.

در دشت‌های سرسبز و کوه‌های پرشکوه کردستان، نخستین شکوفه‌های بادام و سنبل‌های وحشی نوید بیداری طبیعت را می‌دهند، کودکان در کنار جویبارهای زلال، تخم‌مرغ‌های رنگی را با شوق در دست می‌چرخانند و جوانان، در تدارک نوروز باستانی گرد هم می‌آیند تا در کنار آتش، زمستان را بدرقه کنند.

در آخرین روزهای اسفند مردم کردستان با دل‌هایی پر از امید و دستانی پر از مهر، خود را برای جشن کهن نوروز آماده می‌کنند؛ جشنی که نه فقط تغییر فصل بلکه زنده شدن دوبارهٔ طبیعت و دل‌ها را به همراه دارد.

شهرها و روستاها از سنندج تا بانه و از مریوان تا سقز، در تکاپوی استقبال از بهار حال‌وهوای خاصی پیدا می‌کنند، مردمان این دیار با سنت‌هایی که از دل تاریخ آمده‌اند، نوروز را نه فقط به‌عنوان تغییر فصل بلکه به‌عنوان جشنی برای زنده شدن دل‌ها و پیوند دوباره با طبیعت گرامی می‌دارند.

بازارهای پرشور، کوچه‌های بوییده از بهار

بازارهای کردستان در آخرین روزهای اسفند شور و شوقی دوچندان دارند. زنان و مردان در تکاپوی خرید لباس‌های نو، آجیل و شیرینی‌های محلی همچون کنجدی، نان‌برنجی و کاک هستند؛ پارچه‌های رنگارنگ کردی که نماد زیبایی و اصالت این سرزمین است از هر مغازه‌ای آویزان شده‌اند و نوای موسیقی کردی از هر گوشه‌ای به گوش می‌رسد.

در کوچه‌ها و خانه‌ها بوی اسپند و گلاب پیچیده است مادران خانه‌ها را می‌روبند، دیوارها را گل‌اندود می‌کنند و سبزه‌های نوروزی را کنار پنجره‌ها می‌گذارند تا خانه‌هایشان، همچون طبیعت، به استقبال بهار بروند.

طبیعتی که به جشن می‌آید

در دل کوه‌ها و دشت‌های کردستان، نشانه‌های بهار از راه رسیده‌اند، گل‌های وحشی در دامنه‌ها شکفته‌اند، سنبل‌های بنفش و زرد به چشم می‌خورند و چشمه‌های زلال همچون قلب‌های پرامید مردم، در تپش‌اند، چراگاه‌ها با گله‌های سفید گوسفندان جان گرفته‌اند و چوپانان، نی‌لبک‌هایشان را به نغمهٔ بهار کوک کرده‌اند.

جشن نوروز؛ آتش، دف و ههڵپه‌رکێ

با نزدیک‌شدن به آخرین چهارشنبه‌شب سال، مردم کردستان خود را برای برگزاری “هه‌واره” آماده می‌کنند، آتش بزرگی در میدان‌ها و حیاط خانه‌ها افروخته می‌شود، جوانان با شادی از روی آن می‌پرند و زنان با لباس‌های پرنقش‌ونگار، دف در دست در حلقه‌های رقص ههڵپه‌رکێ می‌چرخند.

در کوه‌ها و دامنه‌های سرسبز، خانواده‌ها بساط جشن را پهن می‌کنند، آوازهای مردمی کردی سر داده می‌شود و طبیعت، شاهد زنده شدن دوبارهٔ شور زندگی در دل مردمان این دیار است.

امید و آرزو در آستانهٔ سال نو

در آخرین روزهای اسفند، مردم کردستان نه‌تنها خانه‌هایشان را برای نوروز آماده می‌کنند؛ بلکه دل‌هایشان را نیز برای سالی پر از برکت و شادی می‌تکانند، امید، عشق، و پیوند با طبیعت، همگی درهم‌تنیده می‌شوند تا نوروز، آغازی نو برای همه باشد.

بهار از راه می‌رسد، و کردستان با ترانه‌ها و رنگ‌هایش، زیباتر از همیشه، به استقبال آن می‌رود.

انتهای خبر