به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی نوای آبیدر؛ با هر سپیده‌ای که بر دامنه‌های کوهستان می‌نشیند، قصه‌ای ناگفته از صبر و استقامت زنان کرد دوباره آغاز می‌شود؛ زنانی که گویی ریشه‌هایشان در سنگ کاشته شده و شاخسار وجودشان بر بادهای تند پایداری می‌رقصد.

مادران کرد، در گذر زمان، نه تنها حافظان فرهنگ و زبان و آیین بوده‌اند، بلکه میدان‌داران بی‌ادعای زندگیِ روزمره، صبرآفرینان سختی‌ها و پرچمداران عشق بی‌قید و شرط‌اند؛ آنان با دستانی پینه‌بسته و قلب‌هایی سرشار از گرما، جهان را برای فرزندانشان قابل زیستن‌تر کرده‌اند.

روز مادر برای جامعهٔ کردستان، تنها یک مناسبت تقویمی نیست؛ فرصتی است برای درنگی کوتاه بر قامت بلند مادرانی که بار تاریخ و معیشت را یک‌جا بر دوش کشیده‌اند، زنانی که در فراز و فرود سال‌ها، همزمان نقش مادر، همسر، کارگر، کشاورز، آموزگار، پرستار و محور اخلاق خانواده را برعهده داشته‌اند. آنان بی‌آنکه در پی دیده‌شدن باشند، هر روز بخشی از خویش را در آتش مسئولیت‌پذیری می‌نهند تا نور زندگی در خانه‌ها خاموش نشود.

سخت‌کوشی زنان کرد نه امری نمادین، که حقیقتی جاری در زندگی روزمره است. بسیاری از آنان از آغازین ساعت‌های روز تا تاریکی شب در خانه و مزرعه و بازار، مشغول کارند؛ دستانشان حکایت از مسیری دارد که آسان طی نشده، اما با اراده‌ای صخره‌گون پیموده شده است، نقش آنان در تأمین اقتصاد خانواده، تربیت نسل‌ها و پاسداری از سنت‌ها چنان پررنگ است که هر روایتی از پیشرفت اجتماعی بدون یاد آنها ناتمام است.

این تلاش بی‌وقفه تنها کار فیزیکی نیست؛ مادران کرد حاملان میراث فرهنگی ارزشمندی نیز هستند. لالایی‌هایشان، کهن‌ترین شعرهای این سرزمین است؛ قصه‌هایشان، گنجینه‌ای از حکمت و شجاعت و حضورشان، پلی است میان گذشته‌ای اصیل و آینده‌ای که امید دارند فرزندانشان آن را روشن‌تر بسازند. در لحظاتی که سایه مشکلات بر زندگی سنگینی می‌کند، همین مادران‌اند که با شور زندگی توان ایستادگی می‌بخشند و روح مقاومت را در نسل‌ها منتقل می‌کنند.

روز مادر یادآور این حقیقت است که هیچ جامعه‌ای بدون پاسداشت زنان و مادرانش رشد نمی‌کند. احترام به مقام مادر، تنها محدود به هدیه و تبریک نیست؛ بلکه در گرو دیدن آن همه رنج نادیده، تلاش خاموش و فداکاری بی‌منت است. مادران کرد، سال‌هاست که با آگاهی و امید، مسیرهای سخت را گشوده و راه را برای فرزندانشان هموار کرده‌اند، آنان می‌دانند که جهان همیشه به مهربانی نیاز دارد، و همین است که با تمام وجود آن را می‌آفرینند.

این یادداشت ادای دینی است به همه آنها که در سکوت کار کرده‌اند، اشک‌های خود را پشت لبخندها پنهان کرده‌اند، و با سادگی و صداقت، معنای واقعی مادر بودن را ساخته‌اند. اگر امروز ما بر شانه‌های پیشرفت ایستاده‌ایم، بی‌تردید حاصل عشق و رنج مادرانی است که حتی در دشوارترین شرایط، دست از امید برنداشتند.

به پاس همه این فداکاری‌ها، روز مادر تنها یک روز نیست؛ یادآور مسئولیتی است بر دوش همه ما. مسئولیت توجه، حمایت، قدرشناسی و ساختن جامعه‌ای که در آن زنان و مادران، نه صرفاً به عنوان نماد استقامت، که به عنوان صاحبان حق، احترام و فرصت شناخته شوند.

در پایان باید گفت مادران کرد نه تنها ستون خانه‌ها، که چراغ راه فردا هستند. هرگاه از سختی‌های زندگی سخن می‌گوییم، حکایت آنان بزرگ‌ترین کتاب درس ایستادگی است. هرگاه از مهر بی‌مرز حرف می‌زنیم، نام آنان زیباترین مثال است. امروز و هر روز، باید به یاد داشته باشیم که مادران کرد، با دنیایی از عشق و توان، جهان را جای قابل‌تحمل‌تری کرده‌اند و هنوز هم با همان روحیه روشن، آینده را می‌سازند.

روز مادر بر همه زنان و مادران سخت‌کوش کرد مبارک؛ بر همه آنان که بی‌ادعا زندگی را زیباتر می‌کنند و سهمی بزرگ در ساختن فردای روشن دارند.

یادداشت طاهره جلوخانی فعال رسانه کردستان