خاندان فراری

#خاندان_فراری

اوج حقارت رضاشاه وخاندان فراری آنجا بود که بعد از تبعیدش توسط انگلیس اجازه دادند کشتی وی در سواحل بمبئی لنگر بندازد. شمس پهلوی دختر وی در خاطراتش می نویسد: سرباز هندی از طرف نائب السلطنه هند آمد و گفت شما حق پیاده شدن ندارید و باید پنج روزی در کشتی بمانید!
رضاشاه بعد از هند به موریس رفت و در نهایت پس از سه سال سرگردانی در ژوهانسبورگ مُرد.

اینهم عاقبت خوش خدمتی به بیگانه!-

۲۵ شهریور ۱۳۲۰ سالروز عزل رضاخان توسط انگلستان

🎨 اثر مهدی آزادبخت

#خاندان_فراری

شاهان حکومت پهلوی سه بار از ایران فرار کردند. رضاشاه در سال ۱۳۲۰ از ایران فرار و به آفریقای جنوبی تبعید شد. محمدرضاشاه نیز در سال ۳۲ از ایران فرار کرد و پس از کودتای آمریکایی-انگلیسی توانست مجددا به عرصه قدرت بازگردد، اما آخرین فرار محمدرضاشاه مربوط به ۲۶ دی‌ماه ۵۷ است که فراری بی‌بازگشت بود.

به گزارش کُردتودی، دوران حکومت رضاخان آمیزه ای از استبداد دیکتاتوری و دین ستیزی آشکار در کشور بود که مردم را به ذلت آورده بود. سوء ظن و بدبینی نسبت به اطرافیان و بی‌حرمتی ، فحاشی و بی‌سوادی از ویژگی‌های شخصیتی رضاخان بود و این ویژگی‌ها در دوره سلطنت نامبرده خود را به عیان نشان داد.

رضاشاه در نظام اقتدارگری عضر پهلوی بعنوان عنصر اصلی ساختار سیاسی و قدرت کشور بود که با اتکا به بیگانگان قدرت جذب نیروهای نخبه داخل کشور را نداشت و تنها پشتیبان آن انگلیسی ها بودند.

پرونده سراسر سیاهی خاندان پهلوی در ایران

خاندان منحوس پهلوی از همان ابتدای روی کار آمدنشان به کمک انگلیسی ها به مبارزه با دین اسلام در ایران پرداختند و یکی از نمونه های آن ، چهره واقعی رضاخان در کشتار چند هزار نفری مسجد گوهرشاد است.

به رگبار بستن مردم معترض به سیاست اسلام زدایی رضاشاه در مسجد گوهر شاد، برگی از تاریخ ایران است که تلاش شده از نظرخا دور بماند، واقعه ای که چهره واقعی رضا خان پهلوی را به نمایش گذاشت.

مبارزه سرسختانه با روحانیت و نیروهای مذهبی و کپی برداری و تقلید از فرهنگ غرب از دیگر خصلت های مذموم خاندان پهلوی در ایران بود.

با روی کار آمدن رضاشاه انتظار می رفت وضعیت اقتصادی کشور بهبود پیدا کند، اما نه فقر فراگیر نسبت به قبل کاهش یافت و نه کارگزارنی دلسوخته و کار کشته استخدام شدند تا برنامه و بودجه ای برای اصلاح ساختار بغرنج اجتماعی کشور تهیه کنند و همچنان مردم در فلاکت و بدبختی به سر می بردند.

جدایی قسمت های مختلف از ایران در معاهده های ننگین ورقی دیگر از حکومت ننگین خاندان پهلوی بر این کشور است.

دوران پهلوی، دوران خفقان و چپاول در کردستان بود

ابوالقاسم معمار یکی از انقلابیون استان کردستان است که به واسطه ارتباط تنگاتنگ با روحانیت از سال ۱۳۴۲ فعالیت های سیاسی و انقلابی خود را در استان کردستان به ویژه شهر بیجار آغاز کرد.

وی در گفتگو با خبرنگار کردتودی اظهار داشت: دوران پهلوی ، دوران خفقان و ستمگری و ظلم و چپاول بود، دوران بسیار سختی برای مردم ایران بود ، برخلاف الان بود ، الان خوشبختانه تمامی آزادی های فراهم است و برخی افراد از این فضاء سوء استفاده می کنند و نمی توانند استفاده بهینه داشته باشند.

این فعال انقلابی گفت: در زمان پهلوی کوچکترین ساز مخالف به شدت سرکوب می شد و یک فضای به وجود آمده بود که افراد خانواده هم به یکدیگر اعتماد نداشتند و از ترس اینکه مبادا کسی مامور مخفی در آنها باشد از گفتن حقیقت چشم پوشی می کردند.در شهر بیجار به تبع سایر شهرهای دیگر کشور برخی از روحانیون ممنوع التصویر و ممنوع القلم بودند ، به همین دلیل است بعد از ۴۰ سال از انقلاب خیلی از حقیقت های آن زمان ناگفته مانده و پذیرش آن برای جوانان ما مشکل است.

مبارزه با خاندان پهلوی از سال ۴۷ در بیجار آغاز شد

معمار بیان داشت: اوج فعالیت های انقلابی در شهرستان بیجار از سال ۴۷ در بیجار شروع شد و روحانی مبارز حجت الاسلام شیخ حسینعلی رحمانی که دو دوره نماینده مردم بیجار در مجلس شورای اسلامی و یک دوره عضو خبرگان رهبری بود آغاز کننده فعالیت های سیاسی در شهرستان بیجار درهمان سال بود. تاسیس حوزه علمیه امامیه توسط مرحوم حجت الاسلام حاج محمد امامی امام جمعه انقلابی بیجار دیگر حرکت فرهنگی مهم در شهرستان بیجار جهت ادامه فعالیت های سیاسی علیه رژیم پهلوی بود، که محل پرورش روحانیونی بود که در حال حاضر در مسندهای مهم انقلاب هستند.

اولین شعار مرگ بر شاه در سال ۵۷ در بیجار سر داده شد

این مبارز انقلابی در ادامه سخنان خود با اشاره به تشکیل هسته های انقلابی با حضور جوانانی از سطح شهر بیجار و دیگر شهرهای کردستان، بیان داشت: در سال ۵۷ با تیز بینی شهید الماسیه به یکی از آرزوهایمان رسیدیم و آن خرید یک دستگاه چاپ و تکثیر نیمه اتوماتیک بود، دقیقا یادم نیست شهید الماسیه یک آگهی فروش در روزنامه کیهان یا اطلاعات آن زمان دیده بود که آدرس فروش ماشین های فتوکپی و تکثیر در آن درج شده بود. با شهید الماسیه عازم تهران شدیم و به خیابان تخت جمشید آن زمان که سفارت آمریکا هم در آن قرار داشت رفتیم و با قیمت ۴۵۰۰ تومان یک دستگاه تکثیر گرفتیم و در منزل حاج محمد جواهری روزانه ۶۰۰ برگ اعلامیه چاپ می کردیم. در همان سال که آقای جواهری در کرمانشاه درس می خواند با خود یک برگه بزرگ که عکس شاه بود آورده بود ، از آن ۱۰۰ برگ چاپ کردیم و یک ضربدر قرمز بر روی عکس می کشیدیم و پشت آن با خط پفکی درشت شعارهای انقلابی می نوشتیم و برای ۵۰ مسئول ادراه بیجار از طریق صندوق پستی ارسال کردیم. از روز بعد از آن مسئولان شهربانی در صدد پیدا کردن ما بودند و با زیرکی و هوشیاری اعضای هسته انقلابی بیجار نتوانستند مقصر این کار را پیدا کنند.
وی عنوان کرد: اولین شعار مرگ بر شاه در سال ۵۷ به طور واضح درمسجد جامع بیجار گفته شد که لرزه ای بر اندام نیروهای شهربانی انداخت که در پی آن من به لارستان فارس تبعید شدم.

دوران پهلوی، دوران قحطی و کمبود شدید امکانات در کردستان بود

معمار ادامه داد: امکانات بسیار محدود بود تا ساعت ۱۲ شب برق داشتیم ، نیروهای شهربانی برای روشن نگه داشتن بازار از فانوس استفاده میکردند ، تعداد خیلی محدودی از مردم در منزل برق داشتند ، یک منبع آب کوچک در روی کوه نقاره کوب قرار داشت آب شهر را تامین می کرد که آنهم همه منازل لوله کشی منازل نداشتند و از طریق حفر چاه در حیاط یا ۲۵ رشته قناتی که در شهر وجود داشت آب شرب تهیه می کردند.

تنها یک درمانگاه که آنهم توسط دکترهای آلمانی و بنگلادشی اداره می شد در شهر بیجار وجود داشت و تعدای از خانواده های متمکن تلفن هندلی داشتند و در کل امکانات بسیار ضعیف بود. اما امروز به مدد پیروزی انقلاب اسلامی شاهد پیشرفت امکانات در کردستان و شهر بیجار هستیم.

به زیر کشیدن مجسمه شاه در شهرهای کردستان

بعد از فرار شاه ملعون در تاریخ ۲۶ دی ماه سال ۵۷، در شهرهای کردستان یکی پس از دیگری مجسمه آهنی و فولادی شاه مفلوک که یک روز با غرور و تکبر در میدان های اصلی شهر نصب شده بود با همت مردم انقلابی پایین کشیده شده و برای همیشه خط بطلانی بر زندگی شاهنشاهی در ایران کشیده شده.

انتهای پیام/