به گزارش پایگاه خبری تحلیلی نوای آبیدر به نقل از  پایگاه خبری تحلیلی «کردتودی»، وقتی مارشال مک لوهان نظریه دهکده جهانی را مطرح کرد؛ شاید حتی به ذهنش هم خطور نمی کرد روزی سرعت گسترش فناوری و اطلاعات به حدی برسد که ماشین جای انسان را بگیرد.

اگر چند دقیقه‌ای با خودمان خلوت کنیم و به پیرامون خود بیندیشیم به این نتیجه خواهیم رسید چه کسی فکرش را میکرد روزی فضای مجازی تمامی تابوها را بشکند و اینقدر حاشیه ساز شود و در یک کلام سبک زندگی مردم را تغییر دهد.

با انفجار اطلاعات و افزایش افراد استفاده کننده از اینترنت، شبکه های مجازی رو به توسعه هستند این فضاها هر لحظه در حال گسترش است و هر کسی می تواند خود را به چند شخصیت متفاوت معرفی کند و چون فکر می کند که دیده نمی شود، این موضوع سبب می شود، برخی، مرتکب جُرم شوند.

از ویژگی های دیگر این فضا، ارتباط با هر جا و هر شخص است برخی هم آزادانه تصاویری از خود منتشر میکنند و عده ای هم بدون اینکه مطلع باشند قربانی انتشار عکسها و فیلم های خصوصی میشوند.

در زمانهای نه چندان دور وقتی هنوز صفا و صمیمیت میان آدم‌ها از بین نرفته بود و تکنولوژی به این حد پیشرفت نکرده بود؛ اگر مسئله‌ای پیش می آمد با اقوام، همسایگان و دوستان در میان می گذاشتیم، آدم ها همراه و همدم هم بودند و برای رهایی از مشکلات پیش آمده با بزرگان مشورت می کردند و تمام اقوام دست به دست هم می دادند تا آن مشکل را حل کنند.

در آن روزگاران نه چندان دور در هر خانه ای برای سرگرمی و اطلاع از وقایع پیرامون فقط یک تلویزیون بود آنهم هر موقع مهمان می آمد به احترام آن و اینکه بیشتر کنار هم باشیم آن را خاموش می کردیم.

در روزگاری که هنوز تکنولوژی به این حد ورود پیدا نکرده بود آدم ها اینقدر برای هم کافی بودند که نیازی به هیچ ابزاری برای پر کردن اوقات با هم بودنشان نبود.

و اما این روزها …..

داستان و حکایت زندگی همه ما با ورود شبکه‌های اجتماعی و فضای مجازی رویه دیگری پیدا کرد؛ دیگر از صفا و صمیمیت گذشته و دورهمی های بی ریا خبری نیست.

شاید یک خانواده کنار هم نشسته باشند اما به اندازه یک قرن با هم فاصله داریم؛ دیگر پدر و مادر آنگونه که باید و شاید است به بچه‌ها توجه ای ندارند و فرزندان هم احترام بزرگترها را فراموش کرده اند.

در بیشتر مهمانی ها دیگر کمتر کسی پیدا می شود که گوشی به دست نباشد حتی در یک خانواده و جمع دو نفر از طریق شبکه های اجتماعی برای یکدیگر پیام می فرستیم.

شبکه های اجتماعی تشکیل شده مکانی است که ابراز احساساتمان را با شکلک ها بیان می کنیم، حرف هایمان را با گذاشتن کامنت در زیر پستها به گوش یکدیگر می رسانیم و با لایک کردن به طرف مقابل مان میفهمانیم که پست شما را دوست داریم.

کافی است شب گوشی خود را خاموش کنیم و بخوابیم صبح که از خواب بیدار می شویم با انبوه پیام و مطالبی روبه رو می شویم که برای ما ارسال شده است.

با وجود همه اینها و دوستان مجازی بسیاری که داریم اما باز هم احساس تنهایی می کنیم حس بودن یک دوست در کنارت بسیارلذت بخش تر از دوستی است که فرسنگ ها با تو فاصله دارد.

این معضل به درون خانواده و زندگی زوج های جوان هم راه پیدا کرده است زن و شوهر هیچ ارتباط کلامی با یکدیگر ندارند رابطه ها روز به روز کم رنگتر می شود و در نهایت باعث جدایی میشود و اطرافیان و دوستانمان را هم اینگونه از دست می‌دهیم.

تکنولوزی در نوع خود بد نیست و هیچکسی نمی تواند مانع پیشرفت تکنولوژی شود، هیچ فردی نباید از این شبکه های اجتماعی به دور بماند، به روز بودن خیلی مهم و ضروری است.

همه ما با توجه به شغلی که داریم باید اطلاعات خودمان را در آن حوزه افزایش دهیم و شبکه های اجتماعی،سایت و خبرگزاری ها بهترین منابع برای این منظور هستند اما فقط کافی است که طرز استفاده از آنها را بدانیم و به صورت ۲۴ در این شبکه ها حضور نداشته باشیم چرا که خانواده، زن و شوهر و فرزندان هم سهمی از این زندگی دارند و ما باید به رشد و پیشرفت خود و خانواده مان کمک کنیم.

انتهای پیام/