به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی نوای آبیدر، در کشور پهناور ایران که از تنوع اقلیمی و قومی و قبیله ای خاصی بر خوردار است انواع بازیها و سرگرمی هایی رواج داشته که این بازیهای گروهی و دسته جمعی در جشنها و شب نشینی ها بیشتر اجرا می شد.

بازی‌های سنتی قدیمی منطقه ی کردستان خصوصاً بیجار ریشه در سنت های دیرینه ی مردم ایران دارد و هنوز نسلی از آن افرادی که با این بازی ها اوقات فراغت خود را سپری می کردند نگذشته که امروزه دلایلی چون استفاده از وسایل ارتباط جمعی، بازی های رایانه ای و ورزش های جدید امکان پرداختن به بازی‌های محلی را به حداقل ممکن کاهش داده و می‌توان گفت به دست فراموشی سپرده شده است.

این این بازیهای گروهی یک نوع سخن گفتن است ،سخنی که زایده از شکر گزاری انسانها و داشتن سلامتی که خداوند به آنها داده است.

حالا با حالا با گذشت زمان بازیهای قدیمی مانند یه قل دو قل ، قمچان، زوران و … جای خود را به بازیهای رایانه ای و موبایل داه اند و اغلب مردم که دور هم جمع می شوند به جای آنکه به این سنتها نفسی دوباره ببخشند خود را سرگرم این وسایل میکنند در صورتی که این بازیها سنتی روابط خانواده ها را محکم تر و محبت را در بین خانواده ها بیشتر می کند.

بازی کردن یک فعالیت لذت بخش است که در برگیرنده افراد، اشیاء و تحرک است، بازی برای کودکان یک نیاز طبیعی است و مانند نفس کشیدن برای حیات آنها ضرورت دارد، ولی در زندگی مدرن امروزی هر چیزی که سرگرم کننده باشد به عنوان بازی شناخته می شود.

امروزه با تکنولوژی‌های دیجیتالی بازی‌ها هم دیجیتالی شده است و در این میان، جای خالی بازی‌های خلاقانه، مبتکرانه، شادی‌آور و پر تحرک قدیم به گونه‌ای خودنمایی می‌کند.

این این بازی ها با نهایت امکانات کم، شادی و شور و شعفی را به کودکان می داد که الان هیچ بازی رایانه ای و اسباب بازی و فیلمی نمی تواند به آنها بدهد همان بازی هایی که با همه خاکی بودن، دوست داشتن، دور هم بودن و فداکاری و کار دست جمعی را به ما یاد می داد،بازی های که هیچ خطر روحی و روانی برای کودک نداشت بلکه باعث شکل گرفتن شخصیت او می شد.

ولی هر چه باشد همین بازی‌های قدیمی در ذهن پدرها و پدربزرگ های عزیز ما تجسم خاطراتی شیرین است یکی از این بازی های قدیمی که در دیار گروس جوانان در روزگاران قدیم به دورهم مینشستند واز آن به عنوان سرگرمی استفاده می کردند بازی به نام یه قل دوقل بود که رفته رفته به دیار فراموشی سپرده شده است .

گویا درک متقابل بین خانواده و کودک بسیار کمرنگ شده و این کمرنگ شدن از زمانی شروع شد که مدرنیته وارد جامعه و باعث تغییر سبک زندگی اصیل اسلامی- ایرانی شد حال که دایره سبک زندگی به گونه ای است که بر تمامی زوایای زندگی و حتی ساده ترین موارد آن که بازی کودکان می شود نیز تاثیر گذاشته است بنابراین این را باید به خاطر داشته باشیم ، هر چند بازیهای رایانه ای که اغلب جوانان انجام می دهند بد نیست ولی استفاده بیش از حد آن خوب نیست و در کنار این بازیها، سرگرمی های گذشته را نیز احیاء نماییم تا از اصل و نسب گذشتگان خود دور نشویم.

انتهای خبر/